Δημήτριος Σεμελάς - Ο Διαλογισμός

Από τότε που έχω εισέλθει στην οδό της πνευματοκρατίας και της
Μυήσεως, πολλές φορές με ρώτησαν: τι είναι ο διαλογισμός;
ποια είναι τα αποτελέσματα τα οποία παρέχει η πρακτική αυτή επί
του ανθρώπου;
Παίρνω τη ευκαιρία, σήμερα, να συζητήσω πάνω σ’ αυτό το
θέμα, με την ελπίδα να ικανοποιήσω εκείνους που εκδηλώνουν
την ακράδαντη επιθυμία και το αδιάπτωτο ενδιαφέρον να
ακολουθήσουν την πραγματική οδό της Μυήσεως μέχρι το τέρμα
και να γνωρίσουν όλες τις άγνωστες πλευρές της.
Ο άνθρωπος, όταν φθάσει δια της εξελίξεως στην ώριμη
κατάσταση, μέσα από έναν χιλιετή βίο, διαπνέεται σταθερά από
την επιθυμία να εισέλθει στην οδό της γνώσεως των υπερβατικών
πραγμάτων και των υπαρκτών πραγματικοτήτων, πέρα από την
ζωή του υλικού κόσμου.
Τα αίτια αυτής της επιθυμίας του είναι δύο:
α) [η ανάγκη] να γνωρίσει τους όρους της ζωής πέρα από τον τάφο, δηλαδή, [η ανάγκη] να εξαλείψει τις αμφιβολίες του όσον
αφορά την αθανασία του.
β) αφού πείστηκε ή τουλάχιστον απέκτησε την πίστη στην
αθανασία αυτή, επιζητεί, εφαρμόζοντας τις γνώσεις τις οποίες
απέκτησε για τη λύση του πρώτου προβλήματος, να αναπαραγάγει
ή να αφυπνίσει μέσα του τις δυνάμεις τις οποίες κάθε άνθρωπος
κατέχει σε λανθάνουσα κατάσταση, ήδη από την στιγμή της
δημιουργίας του.
Θα παραμείνω στην δεύτερη αυτήν αιτία, γιατί πιστεύω ότι ο
σημερινός άνθρωπος είναι μία ασαφής εικόνα του Αρχέτυπου
Ανθρώπου, που συνελήφθη και εδημιουργήθη από την ασύλληπτη
δύναμη, από τον Θεό. Θα παραμείνω στη δεύτερη αυτήν αιτία,
γιατί πιστεύω ότι ο σημερινός άνθρωπος είναι μία ασαφής εικόνα
του Αρχέτυπου Ανθρώπου, που συνελήφθη και εδημιουργήθη από
την ασύλληπτη ύναμη, από τον Θεό.
Ας εξετάσουμε ποιες είναι οι δυνάμεις αυτές τις οποίες ο
άνθρωπος επιζητεί να αποκτήσει.
Αυτές διαιρούνται σε τρεις κατηγορίες:
α) στην Ψυχουργία,
β) στην Μαγεία και
γ) στην Θεουργία.

Η Ψυχουργία
Οι ψυχικές δυνάμεις είναι εκείνες οι οποίες εκδηλώνονται,
καθώς ενεργούν στο Σώμα του υλικού Κόσμου, δηλαδή, στο
επίπεδο της ασταθούς ισορροπίας, όπου η ζωή είναι μία κίνηση
εναλλασσόμενη και όχι συνεχής. Στο πεδίο αυτό, η παραγωγή
μιας συνεχούς κινήσεως προκαλεί την υποταγή των
αποτελεσμάτων της υλικής φύσεως στον δικό μας νόμο (στον
νόμο-άνθρωπο).
Στην Ψυχουργία, η ουσιώδης δύναμη, η δύναμη που δρα είναι η
ισχύς της Γοητείας.
Ο άνθρωπος κατέχει την δύναμη αυτή περισσότερο ή λιγότερο σε
λανθάνουσα κατάσταση. Το 'όχημα' της γοητευτικής αυτής
ισχύος είναι το ψυχικό ή νευρικό ρευστό. [Αν και γενικά] ο
ενσυνείδητος έλεγχος της δράσεως [γίνεται από την] φαντασία
μας (δηλαδή την αρχή της μέσα μας συνείδησης), η δράση της
γοητείας καθ’αυτής ασκείται από την θέληση μας (δηλαδή την
αρχή της βεβαίωσης του Εγώ μας).
Το υλικό μας σώμα, στο σύνολό του, είναι το όργανο που δέχεται
ή προωθεί τις δυνάμεις της γοητείας, αλλά, ιδιαιτέρως, τα χέρια
μας δια της αφής και οι οφθαλμοί μας δια του βλέμματος· αυτοί
είναι οι προωθητές της γοητευτικής δυνάμεως. Η φωνή και η
χειρονομία είναι επίσης παράγοντες- μεταβιβαστές.
Καθώς συναναστρεφόμαστε όλοι μαζί, χωρίς εξαίρεση, μέσα
στα πλαίσια της κοινωνικής(συλλογικής) ζωής, χρησιμοποιούμε
ασυνείδητα ή συνειδητά την δύναμη αυτή, οι μεν επί των δε, με
μία αταξία, η οποία παράγει συνήθως δυσμενή αποτελέσματα.
Τα κλάματα και τα γέλια, τα μειδιάματα και οι μορφασμοί, οι
παροξυσμοί φωνής και οι αργές ή απότομες χειρονομίες, κλπ. δεν είναι παρά σημεία ενός αγώνα του οποίου το μέσον είναι
ακριβώς η δύναμη της γοητείας και ο σκοπός η κυριαρχία του
εγώ μας επί των άλλων εγώ (των πλησίων μας).
Καθημερινά δεχόμαστε δηλητηριώδη βέλη από τους πλησίον μας
και χάρη στην εκ φύσεως αντίδρασή μας, τα απορρίπτουμε και
εκχύνουμε το δηλητήριο τους κατά το μεγαλύτερο μέρος.
Εν τούτοις, η ψυχουργική δύναμη είναι δυνατόν να έχει πολύ
μεγαλύτερα και αγαθά αποτελέσματα πάνω στην συλλογική ζωή,
γιατί εκείνοι οι οποίοι βλέπουν να γεννιέται μέσα τους η δύναμη
αυτή, εκείνοι είναι, στην ιεραρχία των ανθρώπων, και οι
ενδεδειγμένοι από τους Συνειδητούς Νόμους να κατευθύνουν την
συλλογικότητα, η οποία τους περιβάλλει, προς την οδό μιας νέας
τελειοποιήσεως και προς την οδό της Ανόδου.
Και άλλοι, βέβαια, άνθρωποι, μη μυημένοι, μπορούν ν’
αποκτήσουν, προς δυστυχία όμως ενός συνόλου, τις ψυχουργικές
αυτές δυνάμεις και να τις χρησιμοποιήσουν εναντίον της
συλλογικότητας που τους περιβάλλει, για να την οδηγήσουν προς
τον γκρεμό, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Η ανθρώπινη ιστορία
μας είναι πλήρης από τέτοια παραδείγματα και των μεν και των
δε.

Η Μαγεία
Η Μαγεία υπήρξε η δύναμη που ασκήθηκε επί μακρόν από το
αρχαίο ιερατείο. Στην Μαγεία, όπως και στην Ψυχουργία, η
δύναμη που δρα είναι ακόμη η δύναμη της Γοητείας, η οποία,
στην περίπτωση αυτή, δεν έχει ως αντικείμενο τα όντα τα οποία
βρίσκονται στο Σώμα του υλικού Κόσμου (ή πεδίο της ασταθούς
ισορροπίας) αλλά τα όντα τα οποία ζουν στο κατώτερο Κοσμικό
Σώμα (ή πεδίο της ανισορροπίας) [και τα οποία αποτελούν] τον
στόχο των μαγικών χειρισμών των αρχαίων (μαύρη μαγεία,
γοητεία και [άλλες χαμηλές επιδιώξεις]).

Η Θεουργία
Τελείως διαφορετική είναι η Θεουργία. Σ’ αυτήν, η δύναμη που δρα είναι ξένη προς την ζωϊκή μας δύναμη και δεν έχει σχέση με
αυτήν παρά μόνο αναλογικά.
Αντίθετα με τις ψυχουργικές και μαγικές ενέργειες, οι οποίες
χρειάζονται μία προσωπική δύναμη δηλ. δύναμη που να πηγάζει
από εμάς, για να δράσει, για να εκτιναχθεί προς ένα καθορισμένο
αντικείμενο, στην Θεουργία πραγματοποιείται μια συγκέντρωση
όλων των ουσιών και δυνάμεων γύρω από το εγώ, για να
σχηματίσουν έναν απρόσβλητο θώρακα, ώστε να επιτραπεί σε
αυτό το εγώ να ανυψωθεί, και, εγκαταλείποντας το επίπεδο αυτό
της ασταθούς ισορροπίας, να διεισδύσει σ’ εκείνη την περιοχή
[που αποκαλούμε] πεδίο της απόλυτης ισορροπίας.

Πηγη : απο το βιβλιο Δ. Σεμελας Ο Διαλογισμος.