ΑΓΓΕΛΟΛΟΓΙΑ

Για σήμερα ας αφήσουμε το γνωστό ύφος γραφής και ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κάνει σκέψεις που θα χαρακτηριστούν ως παιδικές και αφελείς.
Μια από τις διαφωνίες που είχα πάντα με την Εκκλησία είναι το γεγονός ότι δέχεται πως ο Ιησούς θα επιστρέψει στη Δευτέρα Παρουσία και μόνο, ως Βασιλιάς του ουρανού και της Γης, για να κρίνει τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Η ένστασή μου δεν έχει να κάνει με το εάν είναι βασιλιάς ή όχι αλλά με το εάν τότε και μόνο τότε θα γυρίσει για να τιμωρήσει και να γεμίσει την Κόλαση. Βλέπετε, έδινα πάντοτε πολύ μεγάλη σημασία στο απόσπασμα εκείνο του Ευαγγελίου όπου ο ίδιος έλεγε πως κάθε στιγμή που κάνεις κάτι για τους αδερφούς του τους ελαχίστους, το κάνεις στην ουσία στον ίδιο. Αντιλαμβάνομαι τη συμβολικότητα της μεταφοράς απλά δεν κατόρθωσα μέχρι σήμερα να κατανοήσω για ποιό λόγο ένας Ιησούς δεν θα μπορούσε να περπατάει κάθε μέρα ανάμεσά μας. Ποιός θα τον δέσμευε; Σίγουρα όχι η αποκλειστικότητα της ερμηνείας, από όπου και αν αυτή προέρχεται.
Σε πολλούς και πολλές από εσάς θα έχει τύχει σίγουρα αρκετές φορές το εξής φαινόμενο. Σε συνθήκες που ξεπερνούν την σύμπτωση ή τουλάχιστον τη θέτουν σε αμφισβήτηση, εμφανίζεται ένα άτομο, καθόλα υπαρκτό, υλικό, γνωστό σας ή μη, το οποίο κάνει κάτι, μια πράξη απλή και συνηθισμένη, η οποία όμως σας βοηθά σε ένα πρόβλημα που έχετε. Μπορεί το πρόβλημα να μην είναι σημαντικό ή το σοβαρότερο που σας απασχολεί, μπορεί να υπάρχουν χειρότερα από αυτό που περιμένουν την λύση τους, πάντως στο συγκεκριμένο σας έρχεται μια βοήθεια.
Μπορούμε, όπως είπα και παραπάνω, να το αποδώσουμε σε μια απλή σύμπτωση και να λήξουμε το θέμα εδώ αλλά σίγουρα ο εγκέφαλός μας, με όλη τη λογική του, θα θεωρήσει αξιοσημείωτες τις συμπτώσεις εκείνες και ένα άλλο στοιχείο του εαυτού μας, εσωτερικότερο, θα καταλάβει ή θα υποψιαστεί ότι λειτουργούν κάποιες δυνάμεις λεπτοφυέστερες. Ας δούμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα που έχω συγκεντρώσει στο προσωπικό μου αρχείο και όποιος θέλει ας συνεισφέρει με δικές του περιπτώσεις.

Συμπτώσεις ή κάτι πιο πέρα από τη σύμπτωση;

Ο Μ. επέστρεφε σπίτι του από ένα ταξίδι αστραπή στην Αθήνα. Εάν τον χαρακτηρίζει κάτι είναι η προσκόλλησή του σε προγράμματα και ακολουθεί πάντοτε το ίδιο δρομολόγιο, ενώ έχει αρκετές άλλες επιλογές διαδρομής. Κάνει τις δουλειές του στην Αθήνα, στην οποία κυκλοφορεί πάντοτε με ταξί, αφήνοντας το αμάξι του στα βόρεια προάστεια. Μόλις τελειώσει, πίνει τον καφέ του πάντοτε στο ίδιο καφέ και στη στη συνέχεια, πάντα με ταξί, πηγαίνει παίρνει το αμάξι του και γυρίζει στην πατρίδα του βγαίνοντας πάντοτε από μια συγκεκριμένη έξοδο της εθνικής οδού και από καμία από τις δύο άλλες, για τους δικούς του λόγους. Αυτά τα εισαγωγικά στοιχεία ήταν απαραίτητα.
Εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα τελείωσε τις δουλειές του και δεν ήπιε καφέ, μόνο είχε την παρόρμηση να φύγει γρήγορα, χωρίς να τον πιέζει κάτι. Έτρεχε στην εθνική περισσότερο από όσο το συνήθιζε και βγήκε από μια έξοδο που πάρα πολύ σπάνια μόνο επέλεγε. Ο δρόμος εκείνος περνάει μέσα από μερικά χωριά. Στο ένα από αυτά είδε τη μητέρα ενός πολύ αγαπημένου του προσώπου να στέκεται στο δρόμο, μαζί με μια άλλη κυρία, η οποία ένα μήνα νωρίτερα τον είχε καλέσει σπίτι της, όπως συνήθιζε αλλά εκείνος δεν πήγε διότι για πρώτη φορά ένιωσε ότι δεν αποτελούσε μέρος της οικογένειας εκείνης.
Στη συνάντηση που είχαν τα τρία πρόσωπα αυτά, η μητέρα του είπε ότι ευχόταν να περνούσε κάποιος να την πάρει και η άλλη κυρία, χωρίς να ταιριάζει καν το θέμα στη συζήτηση, από μόνη της έσκυψε, τον φίλησε και του είπε ότι τον έχει σαν παιδί της. Ο φίλος μας αυτός βιάστηκε ανεξήγητα να γυρίσει τροποποιώντας το πρόγραμμά του που επ΄ουδενί συνηθίζει, επέλεξε μια διαδρομή που δεν επιλέγει αλλά πέτυχε δύο πράγματα: Πρώτον να μεταφέρει τη μητέρα στο σπίτι της χωρίς να χρειαστεί να περιμένει στη ζέστη, εκπληρώνοντας την επιθυμία της να περάσει κάποιος να την πάρει και κατά δεύτερον να καθησυχαστεί η παράλογη σκέψη του ότι δεν αποτελεί μέλος της συγκεκριμένης οικογένειας, παρότι δεν τους συνδέουν δεσμοί αίματος.
Σε ένα δεύτερο παράδειγμα που μου διηγήθηκαν πρόσφατα, ένας νεαρός περίμενε τα αποτελέσματα των εξετάσεων διορισμού του. Ο καλύτερός του φίλος και συνάδελφος, είχε γνωστό σε μια σχετική υπηρεσία, ο οποίος θα γνώριζε τα αποτελέσματα πριν την ανακοίνωσή τους κι όμως ενδιαφέρθηκε μόνο για τον ίδιο κι όχι για τον φίλο του, ο οποίος θα έπρεπε να περιμένει την παρέλευση του Σαββατοκύριακου για να πάρει την όποια καλή ή κακή απάντηση. Το βράδυ της Παρασκευής, όμως, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από μια συνάδελφό του, με την οποία είχαν να μιλήσουν μια τριετία και δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις. Η κοπέλα εκείνη, έχοντας κι αυτή γνωστό στην ίδια υπηρεσία, του τηλεφώνησε για να τον ενημερώσει ότι το αποτέλεσμα των εξετάσεων ήταν ευνοϊκό για εκείνον. Πράγμα που ο καλύτερός του φίλος δεν έκανε.

Άγγελοι ανάμεσά μας

Θα μπορούσε κανείς με σχετική ευκολία να αποδώσει όλα τα παραπάνω σε συμπτώσεις, ακόμα και αν ο ίδιος είχε προσωπική εμπειρία από περίεργες τέτοιες συμπτώσεις και έστω και αν ο εγκέφαλός του, η έδρα της λογικής, αναρωτιέται για το τι κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις συγκυρίες, αν κρύβεται κάτι. Ναι, κάτι κρύβεται και δεν είναι άλλο από τη δράση Αγγέλων ή καλύτερα από την εκδήλωση των Αγγελικών συνειδήσεων μέσω του δανεισμού ενός υλικού φορέα, δηλαδή ενός ανθρώπου. Ας το εξηγήσουμε περισσότερο.
Ένας Άγγελος, στερούμενος υλικού σώματος, μπορεί να δανειστεί το σώμα ενός ανθρώπου προκειμένου να εκφραστεί η συνείδησή του. Με αυτό τον τρόπο, ο οποίος δεν γίνεται συνήθως αντιληπτός από εμάς, ο Άγγελος προσφέρει τη βοήθειά του σε ζητήματα που μας αφορούν.
Δεν είναι δυνατό να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί ένας Άγγελος, αν ισχύουν τα παραπάνω, επιλέγει να δώσει βοήθεια σε ζητήματα που δεν είναι και τόσο σοβαρά, παραβλέποντας ίσως κρισιμότερα προβλήματα που μας απασχολούν. Θα πρέπει όμως να αναρωτηθούμε αν ο δρόμος της σοφίας είναι η αναμονή ενός από μηχανής Θεού που θα μας βγάζει πάντα από τη δύσκολη θέση. Εξάλλου, όταν μας προσφέρεται βοήθεια, συνιστά αχαριστία το να την υποτιμούμε λέγοντας πως θα ήταν καλύτερο να αφορούσε κάποιο άλλο ζήτημα. Στα παραπάνω παραδείγματα σαφώς και δεν θα χανόταν ο κόσμος αν η κυρία περίμενε το λεωφορείο ή ο νεαρός τη Δευτέρα το πρωί την επίσημη ανακοίνωση. Από τη στιγμή όμως που τους δόθηκε η βοήθεια, δεν έκαναν την παραπάνω σκέψη και έπραξαν πολύ καλά.
Όποιος έχει όρεξη να μελετήσει τη Βίβλο, θα αλιεύσει αρκετές ιστορίες με Αγγέλους, ιδιαίτερα στην Παλαιά Διαθήκη. Θα κάνει τότε ίσως την παρατήρηση ότι πολλές φορές αυτοί περιγράφονται ως άνθρωποι που δεν έχουν κανένα διακριτικό σημάδι. Είναι η πράξη τους και το αποτέλεσμα που αυτή επιφέρει που κάνει τους συγγραφείς των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης να τους ονομάζουν Αγγέλους. Και είναι οι ίδιοι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας ως συνειδήσεις. Δεν τους βλέπουμε, γιατί περιμένουμε να εμφανιστούν ανάμεσά μας από το πουθενά ή ως όραμα, με τα φτερά και τους αστραφτερούς τους μανδύες και δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι μπορεί να είναι ο περαστικός που είδε το πορτοφόλι μας να πέφτει στο δρόμο και να τρέχει να μας το δώσει για να μην μείνουμε απένταροι ενώ ίσως τα χρειαζόμαστε πολύ τα χρήματα.
Από την άλλη, όσο όμορφα και αν ακούγονται όλα αυτά, δεν είναι συνετό να λατρεύουμε τους Αγγέλους ούτε και να ψάχνουμε εναγωνίως στο πλήθος για να τους βρούμε ή να ξεψαχνίζουμε τις εμπειρίες μας για να δούμε εάν συναντηθήκαμε με έναν από αυτούς κάποτε και δεν το καταλάβαμε. Λατρεία αποδίδουμε στον Ένα Θεό, εκείνον που στην πιο υπερβατική του μορφή η Καμπάλα ονομάζει Εχεγιέ, ενώ τιμούμε και σεβόμαστε τους Αγγέλους.

Δαίμονες ανάμεσά μας

Το ίδιο φαινόμενο αντίστροφα αποτελεί την εκδήλωση της συνείδησης ενός Δαίμονα και ίσως για την περίπτωση αυτή να έχουμε πολύ περισσότερα παραδείγματα ή τουλάχιστον πιο οφθαλμοφανή. Το φαινόμενο αυτό, σε μεγάλο βαθμό κατά την άποψή μου αποτελεί τη βάση εκείνου που θεωρούμε ως Δαιμονισμό, χωρίς να είναι απαραίτητο να συμβαίνουν όλα εκείνα τα εντυπωσιακά που έχουμε δει στη γνωστή ταινία Ο Εξορκιστής. Δαιμονική εκδήλωση υπό αυτή την έννοια, για παράδειγμα, μπορεί να συμβαίνει στις περιπτώσεις εκείνες που χαρακτηρίζονται ως στιγμιαία τρέλα, σε όλα εκείνα τα ειδεχθή εγκλήματα που γίνονται εν βρασμώ και που συνήθως ο δράστης χαρακτηρίζεται από όλους ως ένας καλός και φιλήσυχος άνθρωπος που ποτέ δεν είχε δώσει δικαιώματα. Οι περιπτώσεις κακοποίησης βρεφών από τις παραμάνες τους ή τις ίδιες τους τις μητέρες είναι ενδεικτικές.
Είναι αυτονόητο ότι δεν παραβλέπουμε την πιθανότητα ψυχικής νόσου, η οποία φυσικά και θα πρέπει να εξετάζεται πρώτη και να αντιμετωπίζεται ανάλογα με τις επιταγές της επιστήμης και του νόμου. Η εξήγηση που ως πιθανότητα αναφέρουμε δεν έρχεται στην πραγματικότητα σε καμία σύγκρουση με τις επιστημονικές θέσεις, μάλλον τις συμπληρώνει και τις επεκτείνει. Ο δανεισμός της συνείδησης μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο σε πρόσφορο έδαφος και αν ο άνθρωπος είναι ισορροπημένος και ισχυρός πνευματικά και ψυχικά, καμία δαιμονική συνείδηση δεν μπορεί να εκδηλωθεί. Και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι συνετό να ψάχνουμε στο πλήθος να βρούμε τους δαίμονες. Η ανθρωπότητα έχει υποστεί θλιβερά δεινά με τις σωρηδόν δαιμονοποιήσεις και σίγουρα δεν χρειάζεται περισσότερες.

Για σήμερα ας αφήσουμε το γνωστό ύφος γραφής και ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κάνει σκέψεις που θα χαρακτηριστούν ως παιδικές και αφελείς.
Μια από τις διαφωνίες που είχα πάντα με την Εκκλησία είναι το γεγονός ότι δέχεται πως ο Ιησούς θα επιστρέψει στη Δευτέρα Παρουσία και μόνο, ως Βασιλιάς του ουρανού και της Γης, για να κρίνει τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Η ένστασή μου δεν έχει να κάνει με το εάν είναι βασιλιάς ή όχι αλλά με το εάν τότε και μόνο τότε θα γυρίσει για να τιμωρήσει και να γεμίσει την Κόλαση. Βλέπετε, έδινα πάντοτε πολύ μεγάλη σημασία στο απόσπασμα εκείνο του Ευαγγελίου όπου ο ίδιος έλεγε πως κάθε στιγμή που κάνεις κάτι για τους αδερφούς του τους ελαχίστους, το κάνεις στην ουσία στον ίδιο. Αντιλαμβάνομαι τη συμβολικότητα της μεταφοράς απλά δεν κατόρθωσα μέχρι σήμερα να κατανοήσω για ποιό λόγο ένας Ιησούς δεν θα μπορούσε να περπατάει κάθε μέρα ανάμεσά μας. Ποιός θα τον δέσμευε; Σίγουρα όχι η αποκλειστικότητα της ερμηνείας, από όπου και αν αυτή προέρχεται.
Σε πολλούς και πολλές από εσάς θα έχει τύχει σίγουρα αρκετές φορές το εξής φαινόμενο. Σε συνθήκες που ξεπερνούν την σύμπτωση ή τουλάχιστον τη θέτουν σε αμφισβήτηση, εμφανίζεται ένα άτομο, καθόλα υπαρκτό, υλικό, γνωστό σας ή μη, το οποίο κάνει κάτι, μια πράξη απλή και συνηθισμένη, η οποία όμως σας βοηθά σε ένα πρόβλημα που έχετε. Μπορεί το πρόβλημα να μην είναι σημαντικό ή το σοβαρότερο που σας απασχολεί, μπορεί να υπάρχουν χειρότερα από αυτό που περιμένουν την λύση τους, πάντως στο συγκεκριμένο σας έρχεται μια βοήθεια.
Μπορούμε, όπως είπα και παραπάνω, να το αποδώσουμε σε μια απλή σύμπτωση και να λήξουμε το θέμα εδώ αλλά σίγουρα ο εγκέφαλός μας, με όλη τη λογική του, θα θεωρήσει αξιοσημείωτες τις συμπτώσεις εκείνες και ένα άλλο στοιχείο του εαυτού μας, εσωτερικότερο, θα καταλάβει ή θα υποψιαστεί ότι λειτουργούν κάποιες δυνάμεις λεπτοφυέστερες. Ας δούμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα που έχω συγκεντρώσει στο προσωπικό μου αρχείο και όποιος θέλει ας συνεισφέρει με δικές του περιπτώσεις.

Συμπτώσεις ή κάτι πιο πέρα από τη σύμπτωση;

Ο Μ. επέστρεφε σπίτι του από ένα ταξίδι αστραπή στην Αθήνα. Εάν τον χαρακτηρίζει κάτι είναι η προσκόλλησή του σε προγράμματα και ακολουθεί πάντοτε το ίδιο δρομολόγιο, ενώ έχει αρκετές άλλες επιλογές διαδρομής. Κάνει τις δουλειές του στην Αθήνα, στην οποία κυκλοφορεί πάντοτε με ταξί, αφήνοντας το αμάξι του στα βόρεια προάστεια. Μόλις τελειώσει, πίνει τον καφέ του πάντοτε στο ίδιο καφέ και στη στη συνέχεια, πάντα με ταξί, πηγαίνει παίρνει το αμάξι του και γυρίζει στην πατρίδα του βγαίνοντας πάντοτε από μια συγκεκριμένη έξοδο της εθνικής οδού και από καμία από τις δύο άλλες, για τους δικούς του λόγους. Αυτά τα εισαγωγικά στοιχεία ήταν απαραίτητα.
Εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα τελείωσε τις δουλειές του και δεν ήπιε καφέ, μόνο είχε την παρόρμηση να φύγει γρήγορα, χωρίς να τον πιέζει κάτι. Έτρεχε στην εθνική περισσότερο από όσο το συνήθιζε και βγήκε από μια έξοδο που πάρα πολύ σπάνια μόνο επέλεγε. Ο δρόμος εκείνος περνάει μέσα από μερικά χωριά. Στο ένα από αυτά είδε τη μητέρα ενός πολύ αγαπημένου του προσώπου να στέκεται στο δρόμο, μαζί με μια άλλη κυρία, η οποία ένα μήνα νωρίτερα τον είχε καλέσει σπίτι της, όπως συνήθιζε αλλά εκείνος δεν πήγε διότι για πρώτη φορά ένιωσε ότι δεν αποτελούσε μέρος της οικογένειας εκείνης.
Στη συνάντηση που είχαν τα τρία πρόσωπα αυτά, η μητέρα του είπε ότι ευχόταν να περνούσε κάποιος να την πάρει και η άλλη κυρία, χωρίς να ταιριάζει καν το θέμα στη συζήτηση, από μόνη της έσκυψε, τον φίλησε και του είπε ότι τον έχει σαν παιδί της. Ο φίλος μας αυτός βιάστηκε ανεξήγητα να γυρίσει τροποποιώντας το πρόγραμμά του που επ΄ουδενί συνηθίζει, επέλεξε μια διαδρομή που δεν επιλέγει αλλά πέτυχε δύο πράγματα: Πρώτον να μεταφέρει τη μητέρα στο σπίτι της χωρίς να χρειαστεί να περιμένει στη ζέστη, εκπληρώνοντας την επιθυμία της να περάσει κάποιος να την πάρει και κατά δεύτερον να καθησυχαστεί η παράλογη σκέψη του ότι δεν αποτελεί μέλος της συγκεκριμένης οικογένειας, παρότι δεν τους συνδέουν δεσμοί αίματος.
Σε ένα δεύτερο παράδειγμα που μου διηγήθηκαν πρόσφατα, ένας νεαρός περίμενε τα αποτελέσματα των εξετάσεων διορισμού του. Ο καλύτερός του φίλος και συνάδελφος, είχε γνωστό σε μια σχετική υπηρεσία, ο οποίος θα γνώριζε τα αποτελέσματα πριν την ανακοίνωσή τους κι όμως ενδιαφέρθηκε μόνο για τον ίδιο κι όχι για τον φίλο του, ο οποίος θα έπρεπε να περιμένει την παρέλευση του Σαββατοκύριακου για να πάρει την όποια καλή ή κακή απάντηση. Το βράδυ της Παρασκευής, όμως, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από μια συνάδελφό του, με την οποία είχαν να μιλήσουν μια τριετία και δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις. Η κοπέλα εκείνη, έχοντας κι αυτή γνωστό στην ίδια υπηρεσία, του τηλεφώνησε για να τον ενημερώσει ότι το αποτέλεσμα των εξετάσεων ήταν ευνοϊκό για εκείνον. Πράγμα που ο καλύτερός του φίλος δεν έκανε.

Άγγελοι ανάμεσά μας

Θα μπορούσε κανείς με σχετική ευκολία να αποδώσει όλα τα παραπάνω σε συμπτώσεις, ακόμα και αν ο ίδιος είχε προσωπική εμπειρία από περίεργες τέτοιες συμπτώσεις και έστω και αν ο εγκέφαλός του, η έδρα της λογικής, αναρωτιέται για το τι κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις συγκυρίες, αν κρύβεται κάτι. Ναι, κάτι κρύβεται και δεν είναι άλλο από τη δράση Αγγέλων ή καλύτερα από την εκδήλωση των Αγγελικών συνειδήσεων μέσω του δανεισμού ενός υλικού φορέα, δηλαδή ενός ανθρώπου. Ας το εξηγήσουμε περισσότερο.
Ένας Άγγελος, στερούμενος υλικού σώματος, μπορεί να δανειστεί το σώμα ενός ανθρώπου προκειμένου να εκφραστεί η συνείδησή του. Με αυτό τον τρόπο, ο οποίος δεν γίνεται συνήθως αντιληπτός από εμάς, ο Άγγελος προσφέρει τη βοήθειά του σε ζητήματα που μας αφορούν.
Δεν είναι δυνατό να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί ένας Άγγελος, αν ισχύουν τα παραπάνω, επιλέγει να δώσει βοήθεια σε ζητήματα που δεν είναι και τόσο σοβαρά, παραβλέποντας ίσως κρισιμότερα προβλήματα που μας απασχολούν. Θα πρέπει όμως να αναρωτηθούμε αν ο δρόμος της σοφίας είναι η αναμονή ενός από μηχανής Θεού που θα μας βγάζει πάντα από τη δύσκολη θέση. Εξάλλου, όταν μας προσφέρεται βοήθεια, συνιστά αχαριστία το να την υποτιμούμε λέγοντας πως θα ήταν καλύτερο να αφορούσε κάποιο άλλο ζήτημα. Στα παραπάνω παραδείγματα σαφώς και δεν θα χανόταν ο κόσμος αν η κυρία περίμενε το λεωφορείο ή ο νεαρός τη Δευτέρα το πρωί την επίσημη ανακοίνωση. Από τη στιγμή όμως που τους δόθηκε η βοήθεια, δεν έκαναν την παραπάνω σκέψη και έπραξαν πολύ καλά.
Όποιος έχει όρεξη να μελετήσει τη Βίβλο, θα αλιεύσει αρκετές ιστορίες με Αγγέλους, ιδιαίτερα στην Παλαιά Διαθήκη. Θα κάνει τότε ίσως την παρατήρηση ότι πολλές φορές αυτοί περιγράφονται ως άνθρωποι που δεν έχουν κανένα διακριτικό σημάδι. Είναι η πράξη τους και το αποτέλεσμα που αυτή επιφέρει που κάνει τους συγγραφείς των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης να τους ονομάζουν Αγγέλους. Και είναι οι ίδιοι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας ως συνειδήσεις. Δεν τους βλέπουμε, γιατί περιμένουμε να εμφανιστούν ανάμεσά μας από το πουθενά ή ως όραμα, με τα φτερά και τους αστραφτερούς τους μανδύες και δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι μπορεί να είναι ο περαστικός που είδε το πορτοφόλι μας να πέφτει στο δρόμο και να τρέχει να μας το δώσει για να μην μείνουμε απένταροι ενώ ίσως τα χρειαζόμαστε πολύ τα χρήματα.
Από την άλλη, όσο όμορφα και αν ακούγονται όλα αυτά, δεν είναι συνετό να λατρεύουμε τους Αγγέλους ούτε και να ψάχνουμε εναγωνίως στο πλήθος για να τους βρούμε ή να ξεψαχνίζουμε τις εμπειρίες μας για να δούμε εάν συναντηθήκαμε με έναν από αυτούς κάποτε και δεν το καταλάβαμε. Λατρεία αποδίδουμε στον Ένα Θεό, εκείνον που στην πιο υπερβατική του μορφή η Καμπάλα ονομάζει Εχεγιέ, ενώ τιμούμε και σεβόμαστε τους Αγγέλους.

Δαίμονες ανάμεσά μας

Το ίδιο φαινόμενο αντίστροφα αποτελεί την εκδήλωση της συνείδησης ενός Δαίμονα και ίσως για την περίπτωση αυτή να έχουμε πολύ περισσότερα παραδείγματα ή τουλάχιστον πιο οφθαλμοφανή. Το φαινόμενο αυτό, σε μεγάλο βαθμό κατά την άποψή μου αποτελεί τη βάση εκείνου που θεωρούμε ως Δαιμονισμό, χωρίς να είναι απαραίτητο να συμβαίνουν όλα εκείνα τα εντυπωσιακά που έχουμε δει στη γνωστή ταινία Ο Εξορκιστής. Δαιμονική εκδήλωση υπό αυτή την έννοια, για παράδειγμα, μπορεί να συμβαίνει στις περιπτώσεις εκείνες που χαρακτηρίζονται ως στιγμιαία τρέλα, σε όλα εκείνα τα ειδεχθή εγκλήματα που γίνονται εν βρασμώ και που συνήθως ο δράστης χαρακτηρίζεται από όλους ως ένας καλός και φιλήσυχος άνθρωπος που ποτέ δεν είχε δώσει δικαιώματα. Οι περιπτώσεις κακοποίησης βρεφών από τις παραμάνες τους ή τις ίδιες τους τις μητέρες είναι ενδεικτικές.
Είναι αυτονόητο ότι δεν παραβλέπουμε την πιθανότητα ψυχικής νόσου, η οποία φυσικά και θα πρέπει να εξετάζεται πρώτη και να αντιμετωπίζεται ανάλογα με τις επιταγές της επιστήμης και του νόμου. Η εξήγηση που ως πιθανότητα αναφέρουμε δεν έρχεται στην πραγματικότητα σε καμία σύγκρουση με τις επιστημονικές θέσεις, μάλλον τις συμπληρώνει και τις επεκτείνει. Ο δανεισμός της συνείδησης μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο σε πρόσφορο έδαφος και αν ο άνθρωπος είναι ισορροπημένος και ισχυρός πνευματικά και ψυχικά, καμία δαιμονική συνείδηση δεν μπορεί να εκδηλωθεί. Και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι συνετό να ψάχνουμε στο πλήθος να βρούμε τους δαίμονες. Η ανθρωπότητα έχει υποστεί θλιβερά δεινά με τις σωρηδόν δαιμονοποιήσεις και σίγουρα δεν χρειάζεται περισσότερες.

Πηγη : Thalassinakis’s Blog